سرهنگ به پشتی صندلیش تکیه داد و رو به جفتشون گفت :پس باید جفتتون امتحان بشید.بسیار خب هفته ی دیگه مسابقه ای برای هردوتاتون ترتیب میدم.باید عالی عمل کنید تا فقط یکی از شما تاکید میکنم فقط یکی از شما اینجا میمونه.فقط یه سوال ازتون داشتم؟

سپهراد-بفرمایید

سرهنگ نگاهی به اسو کرد و گفت:تو که پزشکی و رو به سپهراد گفت:توهم که مهندسی.پس اینجا توی اداره اگاهی چیکار میکنین؟

سپهراد-من از بچگی دوس داشتم پلیس بشم اما با مخالفت خانواده ام مواجه بودم بعد از تموم شدن درسم تصمیم به این کار گرفتم.

سرهنگ سری از جهت اینکه فهمیده تکون داد و رو به اسو کرد و اسو هم با همون لحن سرد و جدیش که نشانه ی جدی و مهم بودن کارش میداد بود گفت:من هم از اول عاشق این بودم که دنبال قاتل و قاچاقچی باشم اما علاقم به پزشکی هم بود برای همین از طریق رشتم وارد پلیس شدم.

سپهراد-ببخشید شما فکر نمیکنید باید پزشک قانونی میرفتین؟

اسو هم به طرفش برگشت و گفت:خیر من علاقه ای به کالبد شکافی ندارم.

سرهنگ که فهمیده بود این دوتا دل خوشی از هم ندارن دستور مرخصی داد که هردو با احترام نظامی از در خارج شدن.

اسو داشت به طرف بیرون محوطه میرفت تا سوار ماشینش بشه اما همش داشت به سپهراد فکر میکرد و زیر لب با خودش زمزمه میکرد:سپهراد تهرانی.مدام چهره ی سپهراد توی ذهنش بود،چشمای خاکستریش اولین چیزی بود که جلب توجه میکرد بینی خوش فرم مردونش؛لبش هم معمولی بود نه بزرگ نه خیلی کوچیک که به چهره اش میومد موهاشم معمولی و خیلی ساده داده بود بالا.

اسو به خونه رسید خونه ای که خاطرات زیادی رو براش رقم زده بود خونه ای که پر از بوی پدر و مادرش بود.وقتی درو بست یه لحظه چشماشو بهم زد یاد اونموقع ها افتاد که وقتی از دانشگاه میومد خونه بوی غذای مامانش و اینکه سلام دخترم خسته نباشی.

دلش لک زده بود واسه دسپخت مادرش واسه اینکه سرشو روی شونه هایش می گذاشت و تا دلش میخواست گریه کند واسه دستای پدرش که روی سرش کشیده میشد.درست 1سال و نیم پیش بود که تازه درسش تموم شده بود و توی پلیس مشغول به کار شد تازه دوماه از کارش گذشته بود که با ه پرونده برخوردند که یکی از نقش های فعالش رو اسو بازی میکرد اما مظنونی که دنبالش بودند پدر و مادر اسو رو گروگان گرفت اونا هرکاری کردن تا دست از کارش برداره قبول نکرد و از راه پشت بوم فرار کرد اما قبل از فرارش فیلمی رو فرستاد براشون که اسو با دیدنش یک ماه توی شوک بود و بعد از اون اسو دیگه اون اسو نشد تا چند وقت از اینکه این شغلو انتخاب کرده بود پشیمون شده بود و مدام خودشو سرزنش میکرد اما تصمیم گرفت که دوباره به کارش با جدیت ادامه بده و قاتل پدر و مادرشو پیدا کنه و خودش اونارو بکشه تا بتونه اروم بگیره.به طرف اشپرخونه رفت و چایی برای خودش گذاشت تا بخوره بعد از عوض کردن لباسش تصمیم گرفت تا به وکیلش که از ابتدا در کارها به پدرش کمک میکرد زنگ بزند تا به او بگوید میخواهد این خانه را بفروشد و یه جایی بزرگتر از همینجا را برایش پیدا کند که وسط شهر باشد.خانه پدریش در حد 110متر بود که گاهی از دستش کلافه میشد که چرا انقدر بزرگه اما هوای عالی داشت حالا که داشت میرفت وسط شهر بهتر بود که خونش بزرگ باشه.مسئول اداره ی باقی اموال پدرش همین وکیلش بود که البته با اسو همه چیز رو هماهنگ میکرد اما اگر کارا دست خودش بود و اسو نمیتونست اداره شان کند.بعد از فوت پدر و مادرش یه مدتی پیش دوست و اشنا بود اما بعد از یه مدت احساس اضافی بودن بهش دست میداد برای همین برگشت به خانه شان و گفت هرکسی  میخواهد برای دیدینش بیاید اونجا بود که از بین اینهمه ادم

 تنها کسی که بیشتر از همه بهش سر میزد تنها دوستش یعنی سنا بود که از راهنمایی باهم دوست بودن ولی سنا روانشناس بود و خیلی به اسو کمک میکرد.

اسو-سلام اقای اسلامی

اسلامی-سلام اسو جان.خوبی دخترم؟

اسو-ممنونم شما خوبید؟

اسلامی-خوبم.کاری داشتی عزیزم؟

اسو-اقای اسلامی راستش میخوام خونه رو بفروشم.

اسلامی-چرا دخترم؟

اسو که بغض کرده بود با صدای گرفته ای گفت:دیگه نمیتونم.بریدم.فقط یه جای بزرگتر وسط شهر پیدا کنید.دیگه زحمتش با شما.شما جای پدر من.

اسلامی-باشه دخترم.کارا که درست شد خبرت میکنم.

اسو-ممنونم.خداحافظ